Nöbetçi Eczaneler
Kocaeli Büyükşehir Belediyesi Mesleki Eğitim Kursları (KOMEK) “Mutlu Şehir Kocaeli” adıyla bir resim yarışması düzenledi.
Yarışmada ilk dörde giren resimlere 2 bin lira ödül verilecek.
Kocaeli mutlu bir şehir değil ama en azından bu yarışma ile eseri ödül kazanan 4 isim görece mutlu olacak.
*
Kocaeli Büyükşehir Belediye Başkanı Tahir Büyükakın’ın 31 Mart seçimleri öncesindeki vaadiydi “Mutlu Şehir Kocaeli”.
Büyükakın başkan seçildikten sonra UlaşımPark A.Ş.’nin bütün otobüslerine yazıldı bu vaat.
Yolda gördüğünüz bütün belediye otobüslerinin önünde “Mutlu Şehir” yazıyor.
Peki Kocaeli gerçekten mutlu mu?
Kentin sokaklarına çıkın, çoluk çocuk onlarca muhtaç kimse dilencilik yapıyor.
Dondurucu soğuklarda üzerinde mont dahi olmayan kimseler gelene geçene el açıyor.
Yürüyüş Yolu’na çıkın, Fethiye Caddesi’ni dolaşın…
Dükkanlar peşi sıra kepenk kapatıyor.
Kurumsal firmalar bile kira öderken zorlanıyor.
*
Yetmedi mi?
Semt pazarlarına gidin.
Pazarı dolaşmanıza gerek yok.
Yıllar önce Pazar arabasını tıka basa dolduran, neredeyse eve kadar yürüyemeyen teyzelerin elinde 2-3 poşetten fazlası yok.
Paranın değeri kalmamış.
Vatandaş pazarını dahi eksiksiz yapamıyor…
*
Kasabın önünden sakın ola geçmeyin.
İnsanlığınızdan utanırsınız.
Kasaba girip 100 gram kıymayı 2 ayda bir alabilen vatandaşlar yaşıyor bu kentte.
*
Mutlu şehri ararken bir de İŞKUR’a uğrayın.
Kocaeli’de kaç bin işsiz olduğunu öğrenin.
*
Biraz daha yaşam standardı yüksek kesimde de bir şey fark etmiyor.
Bağçeşme’ye belediye otobüsü yok.
Toplu ulaşım araçları yetersiz ve kalitesiz.
Kent merkezinde sayılan Bağçeşme’de yaşayanlar evine kendi araçlarıyla yahut fırsat bulup da taksiyle çıkmadıkça tıklım tıkış minibüslerde mutsuzluk kusuyor…
*
Biraz kültürlü kimse “Tiyatro” diyecek oluyor.
Şehir Tiyatroları’nın sınırlı oyunları dışında kentte alternatif yok.
Ordu, Van, Erzurum da dahi Devlet Tiyatrosu var.
Kocaeli’de yok.
*
Müzik dinlemek isteyenlerin tek şansı o akşam Hayal Kahvesi’nde iyi bir sanatçı olması…
Blues, caz…
Bunlar Kocaelililer için büyük bir hayal.
*
Tarih anlamında da yerlerde sürünüyoruz. Kapanca Sokak olmasa İzmit’te tarihten bahsedemeyeceğiz.
Roma’nın başkentini, Bitinya’yı bilen yok.
Çukurbağ Mahallesi’nde toprağı eşeleseniz tarihi eser fışkırıyor.
Biz ortaya çıkan tapınak merdivenlerini “Bütçe yok” diyerek toprakla örtüyoruz…
Emekçinin tek izin günü pazar.
Pazar günü müzelerin neredeyse tamamı kapalı.
Bir deryada su damlası sayılamayacak kadar az olan, hali hazırda sergilenen eserleri bile görmek emekçiye haram.
*
Yeşile hasretiz.
İzmit Cephanelik’in stada, hastaneye ve bilimum beton yapıya teslim edilişine, eski valilikten kalan meydanın yeşillendirilmek yerine betona boğulmasına yüreğimiz yanıyor.
*
Hemen her mahallede bir kültür merkezimiz var.
Ancak düğün salonundan bir tık öteye gidilemiyor.
İzmit Belediyesi önündeki tek bir konseri de, Kartepe’deki yarım günlük festivali de etkinlik yokluğundan baş tacı ediyoruz.
*
Kocaeli halkı sabah 6’da kalkıyor.
Düşüyor yola.
Başlıyor mesaisine.
Eti sıkılıyor, kemiklerine kadar sömürülüyor.
Çıkıyor işinden.
Tıka basa minibüslerle evine gitmek zorunda kalıyor.
Yıllar sonra gelen tramvay birkaç kilometrelik bölgede bu acıyı dindirse de, kent halkının geneli insanca bir toplu ulaşım sistemine hasret kalarak her akşam evinin kapısını açıyor.
Kiminin tenceresinde kaynayacak yemeği yok.
Kimi doğalgazı en düşükte açmış, evine girer girmez battaniyenin altına yuvalanıyor.
Kiminin kapısında lüks arabası, akşam tek bir etkinlik bulamadığı için evinde Netflix izleyerek vakit geçiriyor.
*
31 Mart seçimlerinin üzerinden 10 ay geçti.
Kocaeli’nin mutlu bir şehir olacağı iddia ediliyordu.
Henüz olmadı.
Beklenen o mutluluktan haber yok.
Buna rağmen Kocaeli Büyükşehir Belediyesi kursiyerlerinden mutluluğun resmini çizmelerini talep ediyor.
“Bana mutluluğun resmini çizebilir misin Abidin” diyen Nazım Hikmet Ran’ın dizeleri düşüyor aklıma.
Kocaeli’de değil Abidin, Da Vinci olsa, Velázquez olsa o beklenen mutluluğun resmini çizemez.
Çünkü öyle bir şey henüz ortada yok.
*
Kocaeli’nin mutlu bir şehir olmasını ben de istiyorum elbet.
Ancak 15 yıllık İbrahim Karaosmanoğlu yönetiminin eksikleri çok.
Önce bu eksiklikler giderilmeli…
Kocaeli’deki insanların iş sorunu çözülmeli…
vatandaşın cebine etki edecek projeler hayata geçirilmeli…
Kocaeli’ye Devlet Tiyatrosu kazandırılmalı…
Bu kentin tarihine sahip çıkılmalı…
Sonra Mutlu Şehir Kocaeli nedir, nasıldır, neye benzer, kim daha iyi benzetir diye resim yarışması yapılmalı.
Mutluluk bir yerde bizi hazır kıta bekliyor değil, yarışmayla bulunmaz.
Mutluluk çaba ile inşa edilir!
YORUMLAR