Nöbetçi Eczaneler
Enflasyon herkesin belini büküyor.
Hayatın pahalılığı üzerine tartışmak yersiz.
Parasının hesabını bilmeyenler elbette etkilenmiyor olabilir ama marketler pazarlar ateş pahası.
Memlekette asgari ücret 2 bin 825 lira 90 kuruş.
“Bozdur bozdur harca” diyeceğim ama zaten bozuk.
Hal böyle olunca işçinin eline geçen para kuş olup uçuyor.
Dostlar, Türkiye’de yaşamak gerçekten zor.
3-4 yerden maaş alanlar bilmez dediğim gibi ama tek maaşla ev geçindirmek ustalık işi.
***
Kocaeli’de belediyelerin işçilere yaptığı zamlar özel sektörde kelebek etkisi yaptı.
Bu etki elbette patronlara değil işçilere sirayet etti.
Yoksa patron işçi bedavaya çalışsa “Niye para almıyorsunuz?” diye sormaz.
Bu paraları nereye götürecekler bilmiyorum.
İşçiler ise geçim derdinde.
İşçilerin parayla ilişkisi gelir gelmez o paranın tükenmesinden öteye gitmiyor.
Çünkü ödeme çok.
Kira ve fatura ile günlük beslenmek için harcanacak para zaten tüm maaşı eritiyor.
Sonra kredi kartları şişiyor.
Asgarisini yatırabilene zengin gözüyle bakılıyor.
***
Dediğim gibi belediye işçilerine yapılan zamlar ve birkaç sendikalı fabrikadaki eylemler diğer işçilere rehber olmaya başladı.
Bugün Kocaeli’deki birçok fabrikada işçilerin eylem haberleri geliyor.
Sendikalı fabrikalardaki işçiler yine şanslı.
Bir de sendikasız fabrikalar var.
Burada tam bir kölelik düzeninden bahsetmek yersiz olmaz.
En son zammını 2019 yılında alan işçiler var.
O işçiler de ücretlerinin iyileştirilmesini umuyor.
2019’da 100 TL’lik market alışverişi ile şimdi 100 TL’lik market alışverişinin arasındaki farkı kendinizden pay biçin.
Şu an 3-4 parça bir şey alsanız 100 TL’yi harcıyorsunuz.
Yakında marketlere giriş için azami harcama sınırı 100 TL olursa ona da şaşırmayacak duruma geldik çünkü.
***
Sendikanın önemini son yıllarda daha çok kavramaya başladık.
En kötü sendika sendikasızlıktan kat kat iyidir.
Devasa fabrikalarda işçilerin sendikalara üye olması işten atılma nedeni.
Anayasayla sözde güvence altına alınan sendika hakkı tanınmıyor.
Baskı ve ekmeğiyle korkutulan işçiler bir noktada işsiz kalmaktansa boyun büküyor.
Devlet, işçinin sendikal hakkını tanımayan patrona o kadar şefkatli ki;
Patronlar bu şefkati çıldırasıya kullanıyor.
Devlet patronu nasıl koruyorsa işçisini de korumadıkça bu adaletsiz düzen, bu sömürü düzeni büyür de büyür.
***
Kocaeli’de fabrikalardaki eylemler diğer işçileri de harekete geçmeye teşvik ediyor.
İşçi hakkı olanın kendilerine hakça paylaştırılmayacağını artık biliyor.
İşçiler, sömürü düzeninin farkında.
Bu farkındalığı devleti yönetenlere aşılamak elbette zor.
İşçiler, yine haklarını direnerek alabilir.
Sendikasız fabrikalarda anayasal güvenceyle sendikal hareketlerin sayısı artmak zorunda.
Yoksa, eylemleri yasaklayıp, “Bakın hiç eylem görüyor musunuz?” deyip aklımızla dalga geçmeye devam ederler.
YORUMLAR